Krótkowzroczność jest ważnym problemem zdrowia publicznego, który dotyka bardzo dużą liczbę osób i może prowadzić do utraty widzenia. Rozwija się powoli i podstępnie ze znaczna progresją. Często zaczyna się w młodym wieku (od wieku szkolnego do 25 r.ż.) zaburzając proces edukacyjny i poznawczy dzieci i młodzieży a w konsekwencji prawidłowy ich rozwój. Leczenie krótkowzroczności znacznie obciąża system zdrowotny w Polsce. Wady refrakcji należą do najczęstszych zaburzeń widzenia na świcie (42%) wyprzedzając choroby oczu takie jak zaćma, jaskra czy choroby siatkówki. Krótkowzroczność (myopia) to wada wzroku, w której obraz powstaje przed siatkówką. Wada ta wymaga odpowiedniej korekcji (okulary, soczewki kontaktowe, zabiegi chirurgiczne). Nieleczona zwiększa ryzyko zachorowalności na jaskrę czy odwarstwienie siatkówki. Liczba osób cierpiących na krótkowzroczność na świcie oceniana jest na ponad 2,5 mld. Przewiduje się, że w 2050 roku liczba osób z krótkowzrocznością osiągnie 5 mld co stanowić będzie połowę populacji. W ciągu ostatnich 50 lat częstotliwość występowania krótkowzroczności uległa podwojeniu w Europie i USA. Obecnie aż 30% Europejczyków ma stwierdzoną krótkowzroczność. W Polsce wg badania TNS przeprowadzonego w 2012 roku na grupie 1000 mieszkańców Polski powyżej 15 r.ż.
stwierdzono, że 37% badanych ma problemy ze wzrokiem, z czego najczęściej jest to spowodowane krótkowzrocznością (46%) – źr. Stankiewicz A.Misiuk – Hojło M, Ulińska M, Sobierajski T.: Zatrzymać epidemię ślepoty. Medyczny, społeczny i ekonomiczny obraz schorzeń Sitkówki oka, DMA Stowarzyszenie Zwyrodnienia Plamki Związanego z wiekiem, Polski Związek Niewidomych, Retina AMD Polska, Warszawa 2012. Jednak najbardziej niepokojące dane płyną z Azji Wschodniej, gdzie krótkowzroczność stała się prawdziwą epidemią. Dla porównania 60 lat temu 10-20% Chińczyków cierpiała na krótkowzroczność – obecnie jest to 90% nastolatków i młodych dorosłych.Szczególna innowacyjność przedsięwzięcia polega na uwzględnieniu zarówno badań funkcjonalnych (ostrość wzroku, pole widzenia), jak i badań obrazowych struktury siatkówki (zdjęcie szerokokątne dna oka, badanie OCT oraz angio-OCT), a także badań elektrofizjologicznych w ocenie tempa progresji RP. Będą to badania unikalne w skali europejskiej, w ten sposób będzie możliwe określenie potencjalnych biomarkerów progresji RP w czasie. W przyszłości może się to okazać istotne do określenia skuteczności nowych potencjalnych metod terapii (np. terapii genowych).

Projekt zakłada innowacyjne podejście do badań poprzez zastosowanie sieci neuronalnych do oceny progresji przewlekłej, postępującej i nieuleczalnej choroby rzadkiej, jaką jest zwyrodnienie barwnikowe siatkówki (ang. retinitis pigmentosa, dalej – RP, kod ORPHA:791). Badania takie nie zostały jak dotąd nigdzie więcej przeprowadzone.
Szczególna innowacyjność przedsięwzięcia polega na uwzględnieniu zarówno badań funkcjonalnych (ostrość wzroku, pole widzenia), jak i badań obrazowych struktury siatkówki (zdjęcie szerokokątne dna oka, badanie OCT oraz angio-OCT), a także badań elektrofizjologicznych w ocenie tempa progresji RP. Będą to badania unikalne w skali europejskiej, w ten sposób będzie możliwe określenie potencjalnych biomarkerów progresji RP w czasie. W przyszłości może się to okazać istotne do określenia skuteczności nowych potencjalnych metod terapii (np. terapii genowych).

Badania takie nie zostały jak dotąd nigdzie więcej przeprowadzone.
Szczególna innowacyjność przedsięwzięcia polega na uwzględnieniu zarówno badań funkcjonalnych (ostrość wzroku, pole widzenia), jak i badań obrazowych struktury siatkówki (zdjęcie szerokokątne dna oka, badanie OCT oraz angio-OCT), a także badań elektrofizjologicznych w ocenie tempa progresji RP. Będą to badania unikalne w skali europejskiej, w ten sposób będzie możliwe określenie potencjalnych biomarkerów progresji RP w czasie. W przyszłości może się to okazać istotne do określenia skuteczności nowych potencjalnych metod terapii (np. terapii genowych).